+ زندگي ، نقطه سر خط ... بي وفاييت شده عادت

تو نوشته بودي ؛ ديــدار ؛ سه تا نقطه... تا قيامت

زندگي ، نقطه سر خط ... تلــگرافي شده نامـه ت

قلبمو مچـاله كردي ، لاي نقطه چين نامـه ت

++ عزيـــــــــــــــزم ، نقطه ته خط ... برو با خيال راحت....

به تو تقديم اين ترانه ، عوض جواب نامه ت...

+ با 32 حرف دلگير ، مختصر مفيد و ساده

گفتي كه سايه ي عشقت ؛ از سرم خيلي زياده

زير درد و خط كشيدي ، ضربدر زدي رو اسمم

تا كه بدونم كه به عشقت ، تا كه جون دارم طلسمم ...!

++ عزيـــــــــــــــزم ، نقطه ته خط ... برو با خيال راحت....

به تو تقديم اين ترانه ، عوض جواب نامه ت...

+ روي يك كاغذ بي خط ؛ حرفاي خسته به نوبت

روي سرزمين نامه ت ، حرف "تِ" كرده قيامت

تِ مث تو ، مث ترديد ...تِ مث اخر طاقت ..

 مث تنهايي... مث تب .... مث اخرخيانت ...

++ عزيـــــــــــــــزم ، نقطه ته خط ... برو با خيال راحت....

به تو تقديم اين ترانه ، عوض جواب نامه ت...

عزيــــــزم ... نقطه ته خط !

نگاهش کن!

ابرهای به ظاهر دلگیر آن در هم پیچیده..

خورشید کم جان غروب تلاش میکند تا آخرین لحظاتی که هست.. نمایان باشد!

من چه میکنم ؟!

دنبال ابر میگردم .. نگاهم میچرخد تا سنگری پیدا کند ..

پشت آن بنشینم ..

نگذارم نمایان شوم!

دوست دارم خودم را غرق کنم تا دیده نشوم..

تا آن دم که زمان افول من فرا رسد ..

مگر فرق من با خورشید چیست ؟!

میخواهم دیگر پشت هیچ ابری پنهان نشوم ..

دیگر نمی هراسم از اینکه دیگران گرمای بودن مرا احساس کنند ..

من بعد، من من هستم!

بی آنکه بخواهم برای دیگران خوشایند باشم!

بی آنکه بترسم از نبودن سنگرها ..

من به تنهایی میتوانم بایستم! نیازی به هیچ دستی ندارم!

باورهای من میتواند بارور شود ..

میتوانم با صدای بلند .. باورهایم را فریاد بزنم!

این غروب.. طلوع من است! 

دارم میروم تمام خاطرات با هم بودن را خاک کنم...

ولی نمیدانم کجا...

این خاک ...این زمین لعنتی...

همه تو را به من یادآوری می کنند.

حتی آسمان هم از بس به آن نگاه کرده ای رنگ چشمان تورا گرفته است.

نمی دانم کدام قانون طبیعت نقض شده است....
که زندگیم بر محور تو می چرخد.

دیگر تنها نیستم در کلبه تنهاییم
با داشته هایم سر گرمم در سالهای دوری از تو
حنجره ای دارم برای فرو بردن بغض
چشم هایی که می بارند همچون ابر زمستانی
لبهایی که دوخته شدند تا سکوت را فریاد زنند
دستهایی که خالی مانده اند از دستان مهربان تو
پاهایی که مانده اند در ابتدای راه رفته ات
وپنجره ای که در پشت آن روح بی پاسخ من
چشم بر کوچه بن بست دارد
در شبهای بی فروغی که ستاره چشمانت روشنگر آن نیست

فضای خانه که از خنده های ما گرم است

چه عاشقانه نفس می کشم ! هوا گرم است

دوباره “دیده امت” زّل بزن به چشمانی
که از حرارت ” من دیده ام ترا ” گرم است

بیا گناه کنیم عشق را … نترس … ، خدا ،
هزار مشغله دارد ، سر ِ خدا گرم است

...........................

..................

........

بعید نیست سرم را غزل به باد دهد

و آبروی مرا در محل به باد دهد

زبان سرخ و سرِ سبز و چند نقطه…،

مرادوصد کنایه و ضرب‌المثل به باد دهد

چه‌قدر نقشه کشیدم برای زندگیم
بعید نیست که آن را اجل به باد دهد

............................

..................

.........

کفشِ چرمی ـ چتر ـ فروردین ـ خیابانِ شلوغ
یک شب بارانی غمگین خیابانِ شلوغ

می‌رود تنهای تنها، باز هم می‌بینمش
باز هم رد می‌شود از این خیابانِ شلوغ

تلنگر میزند امشب
کسی بر سقف این خانه
. تویی باران ؟ تو ای مهمان ناخوانده
بزن باران ! تو هم زخمی بزن
بر زخم این خانه.
... بزن اهنگ زیبایت
صدای چک چکه سازت
میان کاسه خالی
شکنچه میکند امشب
من تنها ی زندانی
.
تو ای باران
از این ویرانه دل بگذر
یقین بیرون این خانه

هزاران دل ، هوای عاشقی دارند.

چه فرقی دارد

دردت به جانم

در بلندای یکی از همین شب ها

عمیق ترین تنفس عشق

سیل اندوه را

دور خواهد کرد

راه را نشان خواهد داد.

زنی ، فال مرا می دید و می گفت:

- زنی آرام و خوابت را ربوده ست!

به نقش قهوه می بینم که ، دیری ست

چراغ افروز رویای تو بوده ست!

رخش زیباست، بالایش بلند است

نگاهی سخت افسونکار دارد

تو را سرگشته می خواهد همه عمر

وزین سرگشتگان بسیار دارد!

فریبش را مخور! خوش خط و خالی ست

ازو تا پای رفتن هست ، بگریز!

به گیسوی بلاریزش میاویز!

ز لبخند بلاخیزش بپرهیز!

سرت را گرم می دارد به امید

دلت را نرم می سازد به نیرنگ

مدامت می دواند ، تشنه، بی تاب

وفا دور است ازو، فرسنگ فرسنگ.

به او گفتم: مرا از ره نگردان!

که هیچ نقش مهری در جبین نیست!

اگر هم راست می گویی، مرا عشق،

چنین می فرماید و راهی جز این نیست!