
گفتــم ايــن كلمــه را از حفــظ نمـي گـويــم از تــه دلــــم مــي گــويــم
گفتــي دلــم را نيــز بــاور نــداري, سكـــوت تلخــي كـــردم و از تــه دلــم آه كشيــدم.
مـدتــي سكــــوت بـا چشمــانـي خيـــــس, گـونــه ام خيـــس شــد و قـلـبــم شـكـستــه,
گفتــي كــه تــو قـلـبــم را شــكستــي گفتــم كـه قـلـبــت شـكستــه نـشــد ، احســاســت در هــم
شـكســت
گفتــي سكــــوت كـن ميخــواهــم گــريــه كـنـــم مـن نيــز سكـــوت كــردم و بــا گــريــه تــو نــا آرام
شــدم و اشـــك ريـخـتــم
گفتــي بــي خيــالـي از اشــكهــايــم ،چيــزي نگفتــم ، و بـاز سكـــوت و يــك آه تلـخ
گفـتــي كــاش كــه عــاشــق نمــي شـــدم ،
گفتــم عــاشـقــي همــه ايـــن دردهـــا را دارد
گفتــي خستــه شــدي از همــه كـــس ،
گفتــم مـن بــا تــو مــي مــانـــم
گفتــي خيـلــي تـنـهـــــــايـــي ،
گفتــم كســي كــه عاشــق اســت تنهــايـي را نمــي شنــاسـد و
بــاز گفتــي تـنـهـــــــــايــي
گفتــم كســي كــه عاشــق اسـت قلــب يــارش بـايـد همــان تنهــايــي او بـاشـد
گــفتـي كــه ايـن حـرفـايــت تــكـراري اســت ،
گـفتــم بــه جـــز تــكـرارش راهــي نيــســت
گفتــي كــه آغـوشــت را ميـخــواهــم ،
گفتــم كــه منـتـظــر بــمـــان عــزيــــزم
گفتــي كــه شــانـه هــايــت را ميــخــواهـــم ، دلــم بــه درد آمــد از دوري ات و بــه غــم نـشـستــــم
گفتــي كــه تــو از حـرفهـــايــم پــريـشــانــي ،
گفتــم حــرفـي نيســت و حـرفهــايـت شـكنـجـه اي بـيـش نيســت
گفتــي كــه لبخنــدي بـزن ،
گفتــم كـه حـس لبـخنـد نيــسـت
گفتــم بـا ايـنـكـه ايـن كلـمــه تـكــراري اســت و بــا اينــكـه بــاور نــداري بــاز ميــگويــم كــه دوسـتــت دارم,
چيــزي نـگفتــي و سكــوت كــردي
گفتــــــــــ
ـــــــــم كــه
دوسـتــت دارم ، دوســتــت دارم و دوســتــت دارم 
و اشــــك از چشــمـــانــم ســرازيـــر شـد و
بــاز چيــزي نگفـتـــي و
بــه جــاي سكـــوت اينـبــــار تــو نيــز مــاننـد مــن اشـــك ريختـــي